- AMYCLAE
- I.AMYCLAEPeloponnesi civitas, Castoris et Pollucis patria, canum nobilitare celebris. Unde Virg. l. 3. Georg. v. 345.Armaque, Amycleumque canem Cressamque pharetram.Una ex iis urbibus, quas olim Lacedaemonii centum tenuêre, institutis etiam communibus sacris pro singularum salute, quae Hecatombas ab earum numero vocabant. Ab iis antem capta est sub Teleclo Rege. Tunc enim Lacedaemonii Amyclas, Pharin, Geranthras, oppida finitima, quae ab Achaeis adhuc tenebantur, everterunt. Et quidem Pharitae et Geranthratae, meru territi e Peloponneso ex pacto decesserunt. Amyclenses autem fortiter restiterunt, et cum multa dedissent virtutis documenta, diturnitate belli sunt superati. De his proin Dorienses tropaeum erexerunt, quasi nihil memorabilius ab ipsis gestum fuisset, Pausan. Laconicis. Nomen indidit Amyclas Lacedaemonis filius, cuius matrem Diomedam Interpres Nicandri nominat. Amyclis autem, ut in tota fere Laconia, Apollo colebatur, uti postea docebimus, in Amyclaeus. Hae Amyclae ab Ovidio vocantur armiferae, de Art. Am. l. 2. v. 5.Talis ab armiferis Priameus hospes AmyclisCandida cum rapta coniuge vela dabat.Item antiquae ab eodem, Met. l. 8. Fab. 4.Et quos Hippocoon antiquis misit Amyclis.Item Ledaeae Statio, l. 7. Theb. v. 163.Parrhasiumque nemus, Ledaeasque ibis Amyclas.Item tetricae, a severa Pythagoraeorum superstitione eidem l. 5. Sylv. 3. v. 153.Tetricis Alcman cantatus Amyclis.Therapnaeae vocantur a Martiali, l. 9. Epigr. 106. v. 5.Ista Therapnaeis si forma fuisser Amyclis.Etiam Taygeta, a monte Taygeto, ad cuius radices sitae, olim quoque Lemnae, in Laconia provinc. prope Eurotam fiuv. Nunc Vordona, Nigrô teste, appellatur. longitud. 48. 56. latitud. 35. 48.II.AMYCLAEurbs Italiae, inter Caiettam et Tarracinam, a Laconibus, Castoris et Pollucis comitibus, condita, et ab Amyrlis Laconiae sic appellata. Cuius cives, cum, secundum Pythagoreorum sectam, ab esu carnium, et animalium caede abstinerent, serpentesque ex vicinis paludibus natos occidere nefas putarent, ab iisdem sunt interempti. Ubi adhuc specus Amyclaeum, Sperlunga vulgo; ex quo mare Amyclaeum mare di Sperlunga. Plin. l. 3. c. 5. a muribus deletas scribit. Et l. 8. c. 29. ab hostibus captas hôc modô: Cum frequenter hostium adventus falso nuntiaretur, legibus cautum est, ne quis porro hanc famam spargeret. Unde postea ex improviso captae sunt Amyclae. Hinc Proverbium: Loqui volo, nam scio Amyclas tacendo petiisse. Unde et iam Tacitae dictae Virgilio, l. 10. Aen. v. 563.---- Tacitis regnavit Amyclis.Vide Serv. in hunc loc. Catullus Urbicarius, in Pervigilio Veneris, quod alii Petronio adscribunt v. 90.Perdidi Musam tacendo; nec me Phoebus respicit:Sic Amyclas, cum tacerent, perdidit silentium.Sil. Italicus l. 8. v. 529.---- Quasque evertêre silentiae, Amyclae.Unde Amyclas vivere, pro Amyclarum more silere, Ausonius dixit Professor. carm. 15. v. 7.Taciturne, Amyclas qui silendo vixeris.Sunt tamen, qui fatum hoc Amyclis Laconicis tribuant: De quibus paulo post. Nic. Lloydius.III.AMYCLAEurbs erat Auruncorum popul. Italiae et Latii, in ora maritima. Hinc olim sinus amyclanus, qui est Caietainis et Formianus, nunc Golfo di Caeta dicitur.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.